Blogowo - filmowo

-
"Uzun ihtimal", na polski przetłumaczone jako "Inna modlitwa". Nijak to się ma do oryginału. Uzun - znaczy daleko, dalekie, a ihtimal - prawdopodobieństwo, perspektywa (zrobienia czegoś). Czyli dosłownie "dalekie prawdopodobieństwo", a znaczeniowo - "mało prawdopodobne". I o tym jest ten film - o niemożliwej miłości. I wcale nie chodzi o jakieś pytania stawiane w obliczu współistnienia chrześcijaństwa i islamu (co wyczytałam w jednej z recenzji). Miłość między muzeinem a chrześcijańską dziewczyną wychowaną przez zakonnice teoretycznie jest możliwa, ale nawet w marzeniach nie może zostać urzeczywistniona. Podobnie miłość ojca i córki - odnaleziona po latach nigdy nie dowiedziała się, że starszy mężczyzna, któremu pomagała razem ze swoim sąsiadem, jest jej ojcem. "Odpowiedni moment", na który z powiedzeniem prawdy czekają bohaterowie, nigdy nie nadchodzi. Pozostaje płacz... reż. Mahmut Fazil Coskun Turcja 2009

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Wspominactwo i inne religie"

-
30 marca 2014 r. przebiegłam swój pierwszy półmaraton. Z czasem o 6 minut lepszym niż zakładałam. To była wielka przyjemność, bo i pogoda dobra (słońce i lekki wietrzyk) i organizacja w porządku (ostatnie metry z niesamowitym dopingiem), i ludzie na trasie fajni - kibice i biegacze. Ogólnie - pozytywne doświadczenie, które jeszcze bardziej mobilizuje mnie do biegania. Kiedy zatem przeczytałam felieton ( tutaj ) pana Dominika Zdorta w "Rzeczpospolitej", wybuchnęłam śmiechem. Inni internauci doskonale skomentowali ten bardzo niskich lotów tekst, więc pomijam tę część. Felieton ów przypomniał mi się natomiast dzisiaj i stwierdziłam, że o tym, jak bardzo jest to zły dziennikarsko tekst, świadczyć może fakt, że używając stwierdzeń pana Zdorta odnośnie biegania, doskonale można by opisać dzisiejszy dzień w Warszawie.
Czytaj więcej

Z górzystej perspektywy

-
Obraz
Szczyty Mięguszowieckie Kinga Baranowska, polska himalaistka, powiedziała jakiś czas temu: "Zawsze powtarzałam, że w górach jak w soczewce widać to, co dzieje się na nizinach. Tam wszystko jest skondensowane, widać wszystkie emocje, ludzi takich, jakimi są. Wszystko widać jak na dłoni". Mówiła to w kontekście ataku terrorystów na wspinaczy pod Nanga Parbat oraz bójki Szerpów ze wspinaczami pod szczytem Mount Everestu. Mi przypomniały się jej słowa w nieco niższych górach, podczas trzydniowego wypadu w Tatry. I wcale nie znaczy to, że będzie tylko negatywnie w tym wpisie. Z plecakiem przewędrowałam z Kuźnic, przez Murowaniec, przełęcz Krzyżne, Dolinę Pięciu Stawów i Świstówkę do Morskiego Oka; potem z mniej wypchanym plecakiem weszłam na Rysy i Kazalnicę (zaiste, jak właściwa to nazwa dla tego miejsca właśnie się przekonałam). Kiedy chodzi się samemu, różne refleksje przychodzą do głowy. Mi zwłaszcza podczas pierwszych dwóch dni.
Czytaj więcej