Podróże do wnętrza Świata

Wprawdzie nie wojskowa, ale jesień idzie, może więc pora na mobilizację do działania. Wakacje, nawet spędzane w większości w domu, działają demobilizująco, destrukcyjnie, spowalniająco, unieruchamiająco, odwlekająco i parę innych -ąco... Ach, wygrać w totka i spędzać dnie na czytaniu głupawych artykułów w internecie z serii: Najlepsze kieliszki do wina, Mowa ciała, Sekrety rozkoszy, Siła afirmacji itp. Kiedyś już pisałam o zabójczej mocy poradników. Te w internetowej formie są jeszcze gorsze... A mimo wszystko na nie klikam... Stąd powrót do starej dobrej literatury  i powieści sprzed odruchu linkowania. Na przykład Buddenbrookowie . No i powieść autora niezwykle trafnego artykułu o współczesnym czytelnictwie w Tygodniku Powszechnym.

Odezwa skierowana do kobiet polskich w 1920 roku:

Miasto to zielone jest. Zielennie się parczy, skweruje, drzewi, trawniczy, kwietniczy. Malkontenci widzą tylko Dworzec Centralny. A tuż obok drzew mnóstwo okala dar Stalina. Park Skaryszewski, Park Szczęśliwicki, Park Moczydło, Park Praski, Ogród Saski, Park Bródnowski, Łazienki, Powsin. Internet podaje, że aż 38. Zielony Żoliborz, pieprzony Żoliborz. Zielona Ochota. Zielony Wilanów. Zielone brzegi Wisły. Rezerwat na Bielanach i sarny pod uniwersytetem. Lisy na Saskiej Kępie. Zielono mi. Warszawa kocha wiosnę i lato. Zima nie lubi Warszawy - smutno i szaro.

Jechałam dziś w pociągu z sześciolatkiem, który z prawdziwą pasją opowiadał mi o pierwiastkach, Tablicy Mendelejewa, związkach chemicznych, izotopach. Nie wyglądał na kujona. Taki słodki dzieciak, któremu spodobał się mój kot. Dzięki niemu dowiedziałam się, skąd nazwa baterie alkaliczne. Miłosz zamierza odkryć co najmniej dwa pierwiastki i szuka dla nich nazw. I zdobędzie Nagrodę Nobla. Nie zdziwiłabym się. Pasja jest najważniejsza.

Pan Bóg postanowił oczyścić atmosferę przed Pałacem Prezydenckim i nad Warszawą rozszalała się potężna burza. Deszcz przeszedł, ale agresji obrońców krzyża i ich przeciwników nie zagłuszyły grzmoty i szum ulewy. Atmosfera znowu zgęstniała. Istne hydropiekłozstąpienie. Słucham tej piosenki. "Słuchaj, Noe Chciałbym na słówko: Wiesz, tak między nami, to jestem człowiekiem zaniepokojony. By nie rzec: rozczarowany. Bo miałem ambicję stworzyć taką rezolutną rasę, a wyście to tak po ludzku, po ludzku spartolili. jestem piekielnie sfrustrowany Płyń, płyń Noe płyń i żyj, a utop to kim byłeś. Płyń, płyń Noe płyń i żyj, jak nawet nie śniłeś. Wiesz sam, jak nie lubię radykałów. Ale, na Boga, nie spałem całą noc i podjąłem decyzję: Zsyłam na Ziemię potop, mój mały Noe, mój Ptysiu Miętowy. zsyłam potop, potop! Utopię waszą utopie. Utopię waszą utopie. Ja Utopię waszą utopie. Utopię w potopie. Zarządzam pełne zanurzenie Utopię waszą utopie. Utopię w potopie. Hydr