"Do serca przytul psa..."

-
"Debiutanci" (reż. Mike Millis), trochę spóźnieni wobec reszty świat,a dotarli wreszcie do Polski. Lepiej późno niż wcale, jak mówi mądrość ludowa.

Muszę przyznać, że film mnie zauroczył. Nie przeczę, bardzo ważną rolę odegrał w tym pies - Arthur. Umiejętnie wykorzystane w filmie zwierzę, to połowa sukcesu (tym razem to nie mądrość ludowa). A przy tym prosta historia o tym, że każdy potrzebuje miłości, a zbudować relację na niej opartą to sztuka nie łatwa i wymagająca szczerości - przede wszystkim wobec siebie.

Scena z przyjęcia kostiumowego dorównuje prawie takiejż scenie z filmu "Orzeł kontra rekin"!

Czy ja już pisałam, że bardzo lubię Ewana McGregora? Mélanie Laurent, Christopher Plummer,  Goran Višnjić ("dr Kovac" z "ER" jako gej - fantastyczne) - już dawno nie oglądało mi się filmu tak dobrze.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Z górzystej perspektywy

-
Obraz
Szczyty Mięguszowieckie Kinga Baranowska, polska himalaistka, powiedziała jakiś czas temu: "Zawsze powtarzałam, że w górach jak w soczewce widać to, co dzieje się na nizinach. Tam wszystko jest skondensowane, widać wszystkie emocje, ludzi takich, jakimi są. Wszystko widać jak na dłoni". Mówiła to w kontekście ataku terrorystów na wspinaczy pod Nanga Parbat oraz bójki Szerpów ze wspinaczami pod szczytem Mount Everestu. Mi przypomniały się jej słowa w nieco niższych górach, podczas trzydniowego wypadu w Tatry. I wcale nie znaczy to, że będzie tylko negatywnie w tym wpisie. Z plecakiem przewędrowałam z Kuźnic, przez Murowaniec, przełęcz Krzyżne, Dolinę Pięciu Stawów i Świstówkę do Morskiego Oka; potem z mniej wypchanym plecakiem weszłam na Rysy i Kazalnicę (zaiste, jak właściwa to nazwa dla tego miejsca właśnie się przekonałam). Kiedy chodzi się samemu, różne refleksje przychodzą do głowy. Mi zwłaszcza podczas pierwszych dwóch dni.
Czytaj więcej

"Wspominactwo i inne religie"

-
30 marca 2014 r. przebiegłam swój pierwszy półmaraton. Z czasem o 6 minut lepszym niż zakładałam. To była wielka przyjemność, bo i pogoda dobra (słońce i lekki wietrzyk) i organizacja w porządku (ostatnie metry z niesamowitym dopingiem), i ludzie na trasie fajni - kibice i biegacze. Ogólnie - pozytywne doświadczenie, które jeszcze bardziej mobilizuje mnie do biegania. Kiedy zatem przeczytałam felieton ( tutaj ) pana Dominika Zdorta w "Rzeczpospolitej", wybuchnęłam śmiechem. Inni internauci doskonale skomentowali ten bardzo niskich lotów tekst, więc pomijam tę część. Felieton ów przypomniał mi się natomiast dzisiaj i stwierdziłam, że o tym, jak bardzo jest to zły dziennikarsko tekst, świadczyć może fakt, że używając stwierdzeń pana Zdorta odnośnie biegania, doskonale można by opisać dzisiejszy dzień w Warszawie.
Czytaj więcej