A w Żubrolandii "jakieś minus osiemset"...

-

"Wyszliśmy z domu i od razu ogarnęło nas to dobrze znane zimne i wilgotne powietrze, które nam każdej zimy przypomina, że świat nie został stworzony dla Człowieka, i przynajmniej przez pół roku okazuje nam, jak bardzo jest dla nas nieprzyjazny." (O. Tokarczuk, Prowadź swój pług przez kości umarłych, Kraków 2009, s. 9)

To zdanie z czytanej właśnie przeze mnie książki doskonale oddaje sytuacje, które zdarzają się światu od kilku dni. Zamknięty Kanał La Manche mnie nie dotyczy, ale na przykład godzinne oczekiwanie na taksówkę w nocy, dwa razy pod rząd, już tak. 40 minut czekania na opóźniony pociąg i jazda w niedogrzanym wagonie - również. Każdego roku ta część ludzkości, która doświadcza tradycyjnych czterech pór, jest niezmiennie zaskoczona faktem, że oto przyszła zima. I wszyscy zachowują się tak, jakby była to ich pierwsza zima w życiu i w dodatku najzimniejsza. Jeszcze nie rozgryzłam, na czym polega ten fenomen. Jak już to zrobię, to chyba dadzą mi Nobla w dziedzinie Pokoju, bo będzie to oznaczało, że w końcu zima nie zaskoczy drogowców ani PKP!

Zima uczy pokory i powoduje, że z większą uwagą patrzymy na bliźnich. Przynajmniej w moim przypadku.

Komentarze

  1. Unknown4 stycznia 2010 12:19

    od dawna juz pogoda i pora roku nie byly tak zgodne - snieg, zaspy, mroz, bialo, para leci, policzki szczypia, paluchy marzna (nawet w grubych rekawicach) - kurcze - zima!! :) cud miod :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Wspominactwo i inne religie"

-
30 marca 2014 r. przebiegłam swój pierwszy półmaraton. Z czasem o 6 minut lepszym niż zakładałam. To była wielka przyjemność, bo i pogoda dobra (słońce i lekki wietrzyk) i organizacja w porządku (ostatnie metry z niesamowitym dopingiem), i ludzie na trasie fajni - kibice i biegacze. Ogólnie - pozytywne doświadczenie, które jeszcze bardziej mobilizuje mnie do biegania. Kiedy zatem przeczytałam felieton ( tutaj ) pana Dominika Zdorta w "Rzeczpospolitej", wybuchnęłam śmiechem. Inni internauci doskonale skomentowali ten bardzo niskich lotów tekst, więc pomijam tę część. Felieton ów przypomniał mi się natomiast dzisiaj i stwierdziłam, że o tym, jak bardzo jest to zły dziennikarsko tekst, świadczyć może fakt, że używając stwierdzeń pana Zdorta odnośnie biegania, doskonale można by opisać dzisiejszy dzień w Warszawie.
Czytaj więcej

Z górzystej perspektywy

-
Obraz
Szczyty Mięguszowieckie Kinga Baranowska, polska himalaistka, powiedziała jakiś czas temu: "Zawsze powtarzałam, że w górach jak w soczewce widać to, co dzieje się na nizinach. Tam wszystko jest skondensowane, widać wszystkie emocje, ludzi takich, jakimi są. Wszystko widać jak na dłoni". Mówiła to w kontekście ataku terrorystów na wspinaczy pod Nanga Parbat oraz bójki Szerpów ze wspinaczami pod szczytem Mount Everestu. Mi przypomniały się jej słowa w nieco niższych górach, podczas trzydniowego wypadu w Tatry. I wcale nie znaczy to, że będzie tylko negatywnie w tym wpisie. Z plecakiem przewędrowałam z Kuźnic, przez Murowaniec, przełęcz Krzyżne, Dolinę Pięciu Stawów i Świstówkę do Morskiego Oka; potem z mniej wypchanym plecakiem weszłam na Rysy i Kazalnicę (zaiste, jak właściwa to nazwa dla tego miejsca właśnie się przekonałam). Kiedy chodzi się samemu, różne refleksje przychodzą do głowy. Mi zwłaszcza podczas pierwszych dwóch dni.
Czytaj więcej