Pozbierane, zasłyszane, obejrzane

Refleksje różne cisną się po okresie między Świętami a Nowym Rokiem.

Po pierwsze: Krzywek zimą:

"Na całej połaci śnieg, w przeróżnej postaci śnieg (...) Na naszą równinę śnieg, na każdą mieścinę śnieg (...)

Na dobre pobudki, na gorsze ich skutki (...), na dzionek za krótki (...), na żale, że wcale i na tak dalej ...

śnieg".

Biel ma niesamowite właściwości uspokajające, które odkrywa się zwłaszcza w miejscach, gdzie zagarnia wszystko. Chociaż, spokój w zbyt dużej ilości może również oznaczać brak istnienia, że tak eufemistycznie się wyrażę.

Środki stylistyczne, zwłaszcza metafora, użyte w nadmiarze, powodują obłąkanie umysłu - zarówno u piszącego, jak i słuchającego. Przez przypadek słuchałam ostatnio fragmentu audycji p. Roberta Janowskiego w radiu RMF FM. Polega ona chyba na tym, że do prowadzącego wysyła się e-maile opisujące stan duszy nadawcy. Jako że redaktor bardzo liryczny jest, nastrój udziela się słuchaczom. Za bardzo... Z potoku metaforczynych bzdur zapamiętałam trzy:

- "dzięki Tobie poczułam, jak smakuje promień słońca",

- "łzy walają się po podłodze",

- "cierpienie tuli mnie i rani jednocześnie".

Już wiem, dlaczego swojej poetyckiej twórczości nigdy nie upubliczniłam, choć jest tam kilka fajnych kawałków.

Nie wygrałam 13 mln w totka...