Akcja "sweter"

-

Miejsce akcji: klatka schodowa w moim bloku, piętro 3 (choć teraz akcja przeniosła się na piętro 2.)

Plot: Kilka dni temu panowie z jakiejś firmy zakładali w bloku kolejne kable internetowe. W spadku po jednym z nich pozostał sweter w zielono-niebieskie paski. Leżał on sobie spokojnie na szafeczce na korytarzu, którą jakiś czas temu wystawili sąsiedzi i jakoś nie mogli się zebrać, żeby ją wynieść do piwnicy. Sweter na szafce pozostawał dzień jeden. Kolejnego ranka, tajemniczą ręką, został przemieszczony za kratę oddzielającą część korytarza klatkowego. Wieczorem znów leżał na szafce. Następnego dnia po raz kolejny znalazł się za kratą, a szafka zniknęła. Wieczorem sweter leżał już przed kratą, a rankiem znów wrócił za kratę. Wczoraj po południu sweter przemieścił się znacznie - zszedł był piętro niżej pod drzwi bardzo miłej sąsiadki. Dziś leży na tymże piętrze, ale w korytarzyku,w którym jest krata. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Wspominactwo i inne religie"

-
30 marca 2014 r. przebiegłam swój pierwszy półmaraton. Z czasem o 6 minut lepszym niż zakładałam. To była wielka przyjemność, bo i pogoda dobra (słońce i lekki wietrzyk) i organizacja w porządku (ostatnie metry z niesamowitym dopingiem), i ludzie na trasie fajni - kibice i biegacze. Ogólnie - pozytywne doświadczenie, które jeszcze bardziej mobilizuje mnie do biegania. Kiedy zatem przeczytałam felieton ( tutaj ) pana Dominika Zdorta w "Rzeczpospolitej", wybuchnęłam śmiechem. Inni internauci doskonale skomentowali ten bardzo niskich lotów tekst, więc pomijam tę część. Felieton ów przypomniał mi się natomiast dzisiaj i stwierdziłam, że o tym, jak bardzo jest to zły dziennikarsko tekst, świadczyć może fakt, że używając stwierdzeń pana Zdorta odnośnie biegania, doskonale można by opisać dzisiejszy dzień w Warszawie.
Czytaj więcej

Z górzystej perspektywy

-
Obraz
Szczyty Mięguszowieckie Kinga Baranowska, polska himalaistka, powiedziała jakiś czas temu: "Zawsze powtarzałam, że w górach jak w soczewce widać to, co dzieje się na nizinach. Tam wszystko jest skondensowane, widać wszystkie emocje, ludzi takich, jakimi są. Wszystko widać jak na dłoni". Mówiła to w kontekście ataku terrorystów na wspinaczy pod Nanga Parbat oraz bójki Szerpów ze wspinaczami pod szczytem Mount Everestu. Mi przypomniały się jej słowa w nieco niższych górach, podczas trzydniowego wypadu w Tatry. I wcale nie znaczy to, że będzie tylko negatywnie w tym wpisie. Z plecakiem przewędrowałam z Kuźnic, przez Murowaniec, przełęcz Krzyżne, Dolinę Pięciu Stawów i Świstówkę do Morskiego Oka; potem z mniej wypchanym plecakiem weszłam na Rysy i Kazalnicę (zaiste, jak właściwa to nazwa dla tego miejsca właśnie się przekonałam). Kiedy chodzi się samemu, różne refleksje przychodzą do głowy. Mi zwłaszcza podczas pierwszych dwóch dni.
Czytaj więcej